O nas DB-Team

Historia technologii gumy na Politechnice Łódzkiej rozpoczyna się od Katedry Technologii Kauczuków i Mas Plastycznych, która powstała wkrótce po powołaniu do życia Uczelni 2 października 1945 roku. W jej skład wchodził Zakład Technologii Kauczuków i Gumy. Organizatorem i kierownikiem Katedry i Zakładu był prof. dr Stanisław Kiełbasiński. W 1950 roku Zakład przekształcił się w Katedrę Technologii Kauczuków i Gumy. Prof. Kiełbasiński był znanym specjalistą w zakresie chemii i technologii polimerów. Jeszcze w okresie przedwojennym miał istotny udział w opracowaniu syntezy kauczuku butadienowego, którego produkcję uruchomiono w Dębicy w 1938 roku. Polska była trzecim krajem na świecie, po Niemczech i Rosji, które uporały się z tym problemem.

Po śmierci prof. S. Kiełbasińskiego w 1955 roku kierownictwo Katedry Technologii  Kauczuków i Gumy powierzono ówczesnemu zastępcy profesora dr. Jerzemu Rucińskiemu, który z powodzeniem kontynuował badania rozpoczęte przez poprzednika i przyczynił się do stworzenia w Politechnice Łódzkiej unikalnej w kraju specjalności w zakresie chemii i technologii elastomerów. Jego badania zaowocowały wieloma wdrożeniami technologii wyrobów gumowych o specjalnych właściwościach.

W 1970 roku, poprzez połączenie Katedr: Technologii Kauczuków i Gumy, Technologii Organicznej, Fizyki oraz Technologii Garbarstwa, powstał Instytut Polimerów. Pierwszym dyrektorem Instytutu Polimerów został prof. dr Marian Kryszewski, który pełnił tę funkcje przez dwa lata. Następnymi dyrektorami Instytutu Polimerów byli: prof. dr hab. inż. Jerzy Ruciński (1972-1985), prof. dr inż. Kazimierz Studniarski (1985-1989), prof. dr hab. inż. Ludomir Ślusarski (1989-2001) oraz prof. dr hab. inż. Marian Zaborski (2001-2004). W ciągu następnych dwudziestu lat przedmiotem badań realizowanych w Zakładzie Technologii Kauczuku i Gumy, prowadzonych w Zespole prof. dr. hab. inż. Ludomira Ślusarskiego (1931-2020), były badania właściwości elastomerów i heterogennych układów elastomerowych. Profesor był inicjatorem i współorganizatorem (wspólnie z Instytutem Przemysłu Gumowego „STOMIL” w Piastowie),  Międzynarodowej Konferencji Naukowo-Technicznej ELASTOMERY, odbywającego się cyklicznie od 1983 roku forum producentów, dystrybutorów i ośrodków naukowo-badawczych z branży elastomerów i dziedzin związanych z przemysłem gumowym, z kraju i zagranicy.

Badania prowadzone przez prof. dr. hab. inż. Mariana Zaborskiego, ucznia i następcę profesorów J. Rucińskiego i L. Ślusarskiego, koncentrowały się na poznaniu struktury usieciowanych elastomerów oraz analizie parametrów topologicznych sieci polimerowych, nowych nanokompozytów elastomerowych oraz materiałów biodegradowalnych.

Niekonwencjonalne metody sieciowania elastomerów, technologia elastomerów i elastomerowe materiały konstrukcyjne stanowiły obszar zainteresowań naukowych prof. dr. hab. inż. Władysława M. Rzymskiego (1944-2021), który rozwinął z powodzeniem współpracę z krajowym przemysłem gumowym i branżami wykorzystującymi jego produkty.

W połowie lat 90-tych, pod kierunkiem prof. dr. hab. inż. Dariusza M. Bielińskiego rozpoczęto badania naukowe w obszarze materiałów  polimerowych, koncentrując się na zagadnieniach związanych z inżynierią powierzchni i tribologią. Od 1999 roku Prof. Bieliński jest członkiem sekcji „Materiały Polimerowe” Komitetu Nauki o Materiałach PAN oraz Towarzystwa Inżynierii Materiałowej i Polskiego Towarzystwa Tribologicznego. Współpracował z wieloma ośrodkami naukowymi w kraju, m.in. z Głównym Instytutem Górnictwa, Narodowym Centrum Badań Jądrowych, Instytutem Technologii Materiałów Elektronicznych, Instytutem Przemysłu Gumowego „STOMIL”, oraz za granicą, m.in. z Strathclyde University, Université Claude-Bernard Lyon I, Université de Tours, University of Twente, TU Chemnitz-Zwickau, Politechniką Lwowską czy Universidade de Caxias do Sul z Brazylii. Wynikiem tej współpracy były liczne projekty krajowe oraz zagraniczne, realizowane w ramach programów unijnych FP5 i FP6, COST 516 i 517 czy umów bilateralnych - PICS (z CNRS ). Profesor kierował również wieloma pracami na rzecz przemysłu, nawiązując współpracę naukową z takimi firmami, jak Goodyear, Michelin, Stomil, Gates, Hutchinson czy Sanok Rubber.